ઈશ્વર નું પ્રમાણ

એક દિવસ એક રાજાએ સભાસદોને કહ્યું, 'શું તમારા માંથી કોઈ પણ ઈશ્વર જોવાનું પ્રમાણ આપી શકશે?' સભાસદો વિચારવા લાગ્યા, અંતે એક મંત્રીએ કહ્યું, 'મહારાજ, હું કાલે આ પ્રશ્ન નો ઉત્તર લાવવાનો પ્રયત્ન કરીશ.' સભા સમાપ્ત થયા બાદ ઉત્તર ની શોધ માં એ મંત્રી એના ગુરુ પાસે જી રહ્યો હતો. રસ્તે એજ ગુરુકુળ નો એક વિદ્યાર્થી મળ્યો. મંત્રીને ચિંતિત જોઇને એને પૂછ્યું, 'બધું કુશળ મંગલ તો છે? આટલી ઉતાવળે ક્યા જઈ રહ્યા છો?' 

મંત્રીએ કહ્યું, 'ગુરુજી પાસે ઈશ્વર ની ઉપસ્થિતિ નું પ્રમાણ પૂછવા જઈ રહ્યો છું.' વિદ્યાર્થીએ કહ્યું, 'એટલા ને માટે ગુરુજીને શા માટે કષ્ટ આપો છો, એનું પ્રમાણ તો હુજ આપીશ.' બીજે દિવસે મંત્રી પેલા વિદ્યાર્થીને લઈને રાજસભામાં ઉપસ્થિત થયા અને બોલ્યા. 'મહારાજ આ વિદ્યાર્થી તમને તમારા પ્રશ્નનો જવાબ આપશે.' વિદ્યાર્થીએ પીવા માટે એક કટોરો ભરીને દૂધ મંગાવ્યું. દૂધ મળતા એને એમાં એક આંગળી નાખી થોડી વાર સુધી એમાં જોયા કર્યું, ફરીવાર આમજ કર્યું અને ઘણો લાંબો સમય એ વિદ્યાર્થી આમ કરતો રહ્યો. રાજા નારાજ થયા અને વિદ્યાર્થીને પૂછ્યું, 'દૂધ કેમ નથી પીતો? એમાં આંગળી નાખીને શું જોયા કરે છે?' વિદ્યાર્થીએ કહ્યું, 'સાંભળ્યું છે કે દૂધમાં માખણ હોય છે, એજ શોધી રહ્યો છું.' રાજાએ કહ્યું, શું તું એટલું પણ નથી જાણતો કે દૂધ ઉકાળીને એને વાલોવાવાથી માકાહન નીકળે છે.' વિદ્યાર્થીએ હસીને કહ્યું, 'હે રાજાન, આજ રીતે ઈશ્વર ચારો તરફ વ્યાપ્ત છે, પણ એ માખણ ની જેમ અદૃશ્ય છે. એને તાપ દ્વારા પ્રાપ્ત કરી શકાય છે.' રાજાએ સંતુષ્ટ થઇ ને  પૂછ્યું, ઠીક છે તો એ બતાઓ કે ઈશ્વર શું કરે છે?'

વિદ્યાર્થીએ પ્રશ્ન કર્યો કે ગુરુ થઈને પૂછો છો કે શિષ્ય થઈને ?' રાજાએ કહ્યું, 'શિષ્ય બની ને.' વિદ્યાર્થી બોલ્યો, 'આ કયું આચરણ છે કે શિષ્ય સિંહાસન પર અને ગુરુ જમીન પર' રાજાએ ઝટ વિદ્યાર્થીને સિંહાસન પર બેસાડી દીધો અને સ્વયમ નીચે ઉભા રહ્યા. ત્યારે વિદ્યાર્થી બોલ્યો, 'ઈશ્વર રાજા ને રંક અને રંક ને રાજા બનીવી દે છે.'

મિત્રો, ઈશ્વર ની ઉપસ્થિતિ માટેના કોઈ પણ પ્રમાણ ની શી જરૂર છે? આપનું આ સંસારમાં હોવું એજ આ વાત નું પ્રત્યક્ષ પ્રમાણ છે. એ તો કાન કાન માં છે. જેમ દૂધ માં માકાહન અને દહીં દેખાતા નથી, માચીસની કાન્દીમાં આગ નથી દેખાતી, એમજ ઈશ્વર પણ પ્રત્યક્ષ નથી દેખાતો. એ આપણી પાસે પૂર્ણ સમર્પણ અને પૂરો ચ્વીશ્વાસ માંગે છે. ઈશ્વર નાં પ્રયક્ષ દર્શન માટે એક પૂર્ણ સદગુરુ ની શોધ કરો !!!

 एक दिन एक राजा ने अपने सभासदों से कहा, ‘क्या तुम लोगों में कोई ईश्वर के होने का प्रमाण दे सकता है ?’ सभासद सोचने लगे, अंत में एक मंत्री ने कहा, ‘महाराज, मैं कल इस प्रश्न का उत्तर लाने का प्रयास करूंगा।’ सभा समाप्त होने के बाद उत्तर की तलाश में वह मंत्री अपने गुरु के पास जा रहा था। रास्ते में उसे गुरुकुल का एक विद्यार्थी मिला। मंत्री को चिंतित देख उसने पूछा, ‘सब कुशल मंगल तो है ? इतनी तेजी से कहां चले जा रहे हैं ?’

मंत्री ने कहा, ‘गुरुजी से ईश्वर की उपस्थिति का प्रमाण पूछने जा रहा हूं।’ विद्यार्थी ने कहा, ‘इसके लिए गुरुजी को कष्ट देने की क्या आवश्यकता है ? इसका जवाब तो मैं ही दे दूंगा।’ अगले दिन मंत्री उस विद्यार्थी को लेकर राजसभा में उपस्थित हुआ और बोला, ‘महाराज यह विद्यार्थी आपके प्रश्न का उत्तर देगा।’ विद्यार्थी ने पीने के लिए एक कटोरा दूध मांगा। दूध मिलने पर वह उसमें उंगली डालकर खड़ा हो गया। थोड़ी-थोड़ी देर में वह उंगली निकालकर कुछ देखता, फिर उसे कटोरे में डालकर खड़ा हो जाता। जब काफी देर हो गई तो राजा नाराज होकर बोला, ‘दूध पीते क्यों नहीं? उसमें उंगली डालकर क्या देख रहे हो?’ विद्यार्थी ने कहा, ‘सुना है, दूध में मक्खन होता है, वही खोज रहा हूं।’ राजा ने कहा, ‘क्या इतना भी नहीं जानते कि दूध उबालकर उसे बिलोने से मक्खन मिलता है।’ विद्यार्थी ने मुस्कराकर कहा, ‘हे राजन, इसी तरह संसार में ईश्वर चारों ओर व्याप्त है, लेकिन वह मक्खन की भांति अदृश्य है। उसे तप से प्राप्त किया जाता है।’ राजा ने संतुष्ट होकर पूछा, ‘अच्छा बताओ कि ईश्वर करता क्या है ?’

विद्यार्थी ने प्रश्न किया, ‘गुरु बनकर पूछ रहे हैं या शिष्य बनकर?’ राजा ने कहा, ‘शिष्य बनकर।’ विद्यार्थी बोला, ‘यह कौन सा आचरण है ? शिष्य सिंहासन पर है और गुरु जमीन पर।’ राजा ने झट विद्यार्थी को सिंहासन पर बिठा दिया और स्वयं नीचे खड़ा हो गया। तब विद्यार्थी बोला, ‘ईश्वर राजा को रंक और रंक को राजा बनाता है।’

मित्रो, ईश्वर कि उपस्थिति के किसी प्रमाण की क्या आवश्यकता है ? हमारा इस संसार में होना ही इस बात का प्रत्यक्ष प्रमाण है. वह तो कण कण में है. जैसे दूध में मक्खन और दही दिखाई नहीं देते, माचिस की तीली में आग नजर नहीं आती, ऐसे ही ईश्वर भी प्रत्यक्ष दिखाई नहीं देते. वह हमसे पूर्ण समर्पण और पूरा विश्वास चाहते हैं . ईश्वर के प्रत्यक्ष दर्शन के लिए एक पूर्ण सद्गुरु की तलाश करें !!!